- поньыжалташ
- Г. панежӓ́лтӓш -ам возвр. палиться; обдаваться (обдаться) жаром; быть в огне, в жару. А тиддеч ончычшо (сержант) тулышто поньыжалтмыла киен: шке семынже тӱрлым ойлыштын, ала-кӧм вурсен, ала-кӧм семален, ала-кӧм шкеж дек ӱжын. Е. Янгильдин. А до этого сержант лежал как в огне: всякое говорил про себя, кого-то ругал, кого-то утешал, кого-то звал к себе.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.